1. Fermanım Boynumda : Mazlum Çimen (Sen Benden Gittin Gideli)
2. Tecilsiz Sevdalar : Mustafa Kağan
3. Bir Aşk Söylencesi : Mustafa Kağan (Serzeniş)
4. Mancarlık : Anonim
5. Almanya : Kadir Kaya
6. İşçi : Kadir Kaya
7. Ölüler Çiçek Açtı : Kadir Kaya
8. Limon Kokuyor Erik : Kadir Kaya
9. Rüyalarım Olmasa : Mustafa Kağan (Ömür Dediğin)
10. Baştacı : Kadir Kaya
11. Ben Sana Doğdum : Mustafa Kağan (Sensin Herşeyim)
12. Yüzsüz Yaşıyorum : Kadir Kaya (Minik Kuş)
13. Kargalar : Kadir Kaya, Ayhan Orhuntaş
14. En İyisi : Kadir Kaya
15. Bizim Oralarda : Kadir Kaya
16. Rötarsız Gemi : Kadir Kaya
17. Yer Yırtık Gök Yırtık : Kadir Kaya

Yerküre gökyüzü bakir iki sevgiliydi bulutların demselliğinde. Henüz dişiliğin kovuğunda raks ediyordu doğa.. Yaprağın açımında, çiçeğin kokusunda tanımsız bir muammaydı yaşam.. ve uç verdi insan ... Usun devinimine girdi zaman.. Ve doğa isyan etti ademin kanununa... Düşünce imbiğinden damıyan sözcüklerin şiirsel akışında oluşan imgelerden yola çıkarak siz sevgili şiir severlere sunduğum -deneme olarak nitelendirdiğim- bu ilk şiir albümümde yaşama ve insana dair bir şeyler söylemeye çalıştım. İçinizden biri olarak şiirlerimin yer aldığı bu albüm hazırlanırken popülizm açısından bir kaygı içinde olmadığımı tüm içtenliğimle belirtmek isterim. Yaşı kemaline ermiş biri olarak uzak bulutlar değil düşümdeki, öyle şan şöhret de değil, dalda çiçek, gökte yıldız, bir candan dost yetiyor bana.. Bu dünyada ışıksal us sahibi insanların doğruya, iyiye, güzele, emeğe, insana dair söylediği, söyleyeceği sözler vardır. O anlamda benim de söyleyecek bir çift sözüm vardı. Bu dünyadan gitmeden önce o bir çift sözü söylemek amacıyla hazırlanan bu albümün ne denli doğru olup olmadığının kararını sizler vereceksiniz. Şiir yazmanın, okumanın öyle kolay bir iş olmadığını bilmekle birlikte böyle bir medeni cesarete girmemden dolayı affınıza sığınıyorum. Şairliğin biraz da "delilik" olduğunu biliyorum. İşte ben bu deliliği sevdim. Bunda ne denli başarılı oldum bilemem. Çünkü ozan transa girdiğinde dünya ile ilişkisi kesilir.. beyninde koca bir evren döner, zorun ötesinde zora düşer anlatım, sözcükler dağarcında bir karmaşa başlar. Evrenin en bilinmez karanlık noktaların dahi hayalsel betimlemesini yaparak kendine özgü bir dünya yaratan ozan, en olmadık düşün derinliğindeki sözcük yığınsallığından ayıkladığı sözcüklerle şiire matematiksel imgeler yükler. Bu imgeler bileşkesinde düşünce ve duygu seyyahı vardır... Düşünce seyyahında aklı kanatlanan ozan, beyninin rahmindeki şiirini doğurmanın sevda sancısına yatar... O beklenen muhteşem doğum gerçekleştiğinde nur topu gibi bir şiir "merhaba" der edebiyat dünyasına... Ozan, şiirinin doğumu esnasında mutluluk içeren yorgunluğun döşeğinde loğusa yatımındadır. Uzun bir sancılı dönem sonrasında doğurduğu şiirini edebiyat beşiğine yatıran ozan, evladına yüreği çarpan bir ana gibidir artık... Ve o, tükenmek bilmeyen bir ana sevecenliğiyle daha nice şiirlerin doğum sancılarına hazırlar kendisini... Günümüze değin -türküleşerek- gelen o kadar çok yazılmış şiirler, maniler vardır ki -anonimleştirildiği için- yazarı bilinmemektedir. Yani yazılan bilinir, yazarı bilinmez. Böyle de bir olgu vardır. "Klip olmazsa olmaz"ın ön koşul olarak dayatıldığı günümüz dünyasında daha da can acıtıcı durumlarla karşılaşabiliyoruz. Şiir veya manilerin melodileştirilerek türkü, şarkı haline dönüştürüldüğünde başka bir hal çıkıyor ortaya. Okuyanın adı güncelleşirken, yazarın adından söz etmek ise "sakıncalı" görülmektedir. Popülist yaklaşımlar nedeniyle yazarın adının anılmamasının daha "uygun" olduğu anlayışının çoğalıma durması sonucunda emeğin sömürülmesi toplumsal yaşam halini almıştır. Popülist kaygı taşımayan gerçek sanatçılar dünyasında ise durum değişiktir. O dünyada eserin yazarı hep vardır, var olmaya devam eder. Çünkü orada bir anma, onure edilme vardır...