Ziya Gökalp, "Altın Işık" kitabında topladığı halk masallarında, çocuklara iyi bir karakter aşılamaya çalışır. Edebiyatı bir eğitim aracı olarak gördüğü için, çocuklara Türk kültürünün küçük yaşlarda verilmesi gerektiğini savunur.
"Tembel Ahmet ile Küçük Şehzade"de çalışkanlık ve dürüstlüğün önemini, "Keloğlan ile Kuğular"da eninde sonunda haklı olanın kazanacağını vurgular. "Pekmezci Anne"de sabrın, "Keşiş", "Ne Gördün?" de iyi kalpliliğin yararlarını anlatır. "Aslan Basat"ta Oğuz ilinin Tepegöz"den kurtulması ile Kurtuluş Savaşı, Aslan Basat"ın kahramanlığı ile de Türk kahramanları ve Atatürk arasında ilişki kurar.
Ziya Gökalp, yazdığı bu masallarla hem kültürel kaynakların nasıl değerlendirilebileceğini gösterir hem de çocukların ulusal kültür değerleriyle nasıl yetiştirilmesi gerektiğini ortaya koyar.

Fakir bir babanın üç oğlu vardır. Büyük oğlunu dişinden tırnağından artırarak tahsile göndermişti. Bunu, bir ilim adamı yapacaktı. Küçük oğluna, ileride kendi dükkanını bırakacaktı. Ortanca oğluna gelince, ileride, kendi dükkanını bırakacaktı. Ortanca oğluna gelince, buna verecek hiçbir şey kalmıyordu. Hatta buna bir ad bile koymamıştı. Ehemmiyetsizliğini göstermek üzere, ona daima "Keloğlan" derdi. Bu suretle, bütün mahalleliler arasında onun adı "Keloğlan" kalmıştı.