Üstad Bediüzzaman Said-i NURSİ`nin Hayatını anlatan VCD HEDİYELİ

İMAN
İBADET
AHLAK
GENEL KÜLTÜR
EĞLENCE

Bir çocuk, küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imani almazsa, sonra pek zor ve müşkil bir tarzda İslamiyet ve imanın erkanlarını ruhuna alabilir.
Üstad Bediüzzaman Said-i Nursi

SEVGİLİ ANNE VE BABALAR,
Her anne baba hiç şüphesiz ki, çocuklarını en güzel şekilde yetiştirmek, onları başarılı ve mutlu birer fert olarak görmek ister. Fakat burada önemli olan husus çocukların dar bir zaman ve zeminde sadece dünyevî başarı ve mutluluğunun değil, ebedî saadetinin hedeflenmesi ve asla göz ardı edilmemesi gerektiğidir.
Anne ve babalar sevgi ve şefkatlerini doğru bir şekilde kullanmalıdırlar. Onların derdiyle hemdert olmak, şefkatin gereği olarak, her yaş ve dönemde samimiyetle ilgilenmek, gerekli yardım ve rehberliği yapabilmek, onları dinleyebilmek ve anlamaya çalışmak büyük bir önem taşımaktadır. Saçının bir telini, bir tebessümünü dünyalara değişmeyeceğimiz yavrularımıza ve gençlerimize gerekli zamanı ayırmak, onlarla ciddî şekilde ilgilenmek mecburiyeti vardır.
Anne, baba ve diğer aile bireyleri çocuklara ve gençlere sadece öğüt vererek değil, dinî ve ahlâkî değerleri bizzat yaşayarak iyi örnek olmalıdırlar.
Küçüklüğünde iman dersi almayan bir çocuk, daha sonra pek zor bir şekilde iman ve İslâmın esaslarını ruhuna sindirebilir. Risale-i Nurda çocuk, yaratıcının, anne ve babalara emanet verdiği sevimli ve nazlı bir varlık olarak tanımlanmıştır. Tertemiz kalbiyle, verilecek her şeyi almaya yeteneği vardır.
Risâle-i Nurdan anladığımıza göre, ailede çocuklar ancak Allaha iman ve İslâmî terbiye ile hayatın sıkıntılarına göğüs gerebilirler. Çocukların dinî terbiyesini ihmal etmek, dünya saadeti elde etmeleri için Kurândan ve din eğitiminden mahrum bırakmak, ahirette şefaatçi olacak yavruların Niçin benim imanımı kuvvetlendirmediniz! diye şikayetlerine sebep olacaktır.
Evlerimizde daima Kurân sesi yükselmeli, okunmalı, dinlenmeli. İman Hakikatleri terennüm edilerek huzur solunmalıdır. Çocuklar böyle bir mânevî atmosfer içerisinde büyümelidir. Çocuk hak ve hakikati görmeli, güzelliklere şahit olmalıdır. Anne-baba başta olmak üzere diğer büyükler sadece sözle değil, yaşayışlarıyla da İslâmın güzelliklerini sergileyerek çocuklara güzel örnek olmalıdırlar.
Söylenenler ve yapılanlar birbiriyle uyumlu olmalıdır. Bu hususta ilk öğretmen olan anneler, çocukların başta 0-6 yaş dönemi olmak üzere her dönemde onların göz, kulak ve kalplerine yönelik olumlu uyarılar almalarını sağlamalıdırlar.
Bediüzzaman, çocuklara karşı çok merhametli idi, sokakta gördüğü çocukları sever, okşar, güzel sözler söylerdi Hizmet etmek için evlenmemişti, kendini topluma adamış olduğundan çocuk sahibi olmaktan mahrum kalmıştı. Fakat bu masumlardan binlercesinin ileride Risale-i Nurun iman hakikatlerinden haberdar olacağı O"nu bir nebze rahatlatıyordu. Onları manevî evlâdı kabul ederek kendine dayanma noktası yapmıştı. Emirdağda olsun kaldığı başka yerlerde olsun çocuklar arkasından Bediüzzaman Dede! diye çağırır yakınlık gösterirlerdi. Üstad Bediüzzaman çocukları pek sever, böyle etrafında toplandıklarında, Masum olduğunuz için dualarınız makbuldür, bana dua ediniz diye onlara iltifat ederdi.